W czerwieni tonącego księżyca.
Gdzie kolejna z rozkrzyczanych mew
odbywa swój ostatni taniec.
Początek powstaje nowego życia
z piasku złotego ziaren poskładane.
Gdy już kolor ten czerwony
w widnokręgu się rozmaże.
Noc nadejdzie i zabierze
nam pogodę ducha wrażeń.
W śnie tak długim
i tak krótkim.
Tą podróżą co nie rozumie słowa nie...
Zagłębiamy się
w wnętrza naszych dusz...
By lepiej poznać je.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz